punkcie krytycznym
Encyklopedia PWN
etyka
termin użyty w IV w. p.n.e. przez Arystotelesa w tytule dzieła Etyka nikomachejska na oznaczenie opisowo-krytycznego studium tego, co dotyczy etosu jako ludzkiego charakteru, obyczaju, tj. utrwalonego sposobu zachowania się w środowisku życia, zamieszkania;
[gr. tá ēthiká ‘traktat o obyczajach’ < ḗthos ‘obyczaj’, ‘charakter’],
mat. forma kwadratowa 
, której współczynniki aij są wartościami pochodnych cząstkowych drugiego rzędu danej funkcji f w ustalonym punkcie x, 
(h. funkcji n zmiennych rzeczywistych);
, której współczynniki aij są wartościami pochodnych cząstkowych drugiego rzędu danej funkcji f w ustalonym punkcie x, (h. funkcji n zmiennych rzeczywistych);
polski astronom, matematyk, lekarz, prawnik i ekonomista; twórca teorii heliocentrycznej.
pisarz francuski, autor cyklu powieściowego W poszukiwaniu straconego czasu.
socjologia
w pierwotnym i najszerszym znaczeniu nauka o społeczeństwie.
[łac.-gr.],
Augustyn, Augustyn z Hippony, Augustyn Aureliusz, łac. Aurelius Augustinus, święty, ur. 13 XI 354, Tagasta, Numidia (ob. Suk Ahras, Algieria), zm. 28 VIII 430, Hippo Regius (Hippona, ob. Labda k. Annaby, Algieria),
najznamienitszy Ojciec Kościoła i jeden z czterech wielkich Doktorów Kościoła zachodniego, główny autorytet filozofii i teologii zachodniej do XIII wieku.
